Şeirlər. Efkan Ötkün.

***

Gün qaranlığa,
Ay ışığa,
Yaxşı pisə,
Hər gözəl bir çirkinə məhkum.

Ulduzlar gecəni sevər

Mən səni qaranlıq tərəflərinle
Aydınlıq saçan obrazınla

Yaxşılığın və pisliyinlə
Göz qamaşdıran çirkinliyinle sevdim

Ən gözəl gecələrim,
Hər sabaha günaydınım,
Sənin de günün aydın.

AHIM

Məndən ahmı istədin
ahım yoxdur ki mənim

bir tək bildiyim ahlar
dilə düşən eyvahlar

üstünə alacaqsan
yığılıb qalacaqsan
sətir- sətir misrada
saralıb solacaqsan

vaz keçdim süsləməkdən
yazdığım misraları.

heçdən anlamam zatən
qafiyəm yoxsa qalsın


açıqça söyləyirəm
söylədim gərəkəni.
 üstünə alan alsın,

 
Bu korlar yetməz ona
su daşırsam namərdəm.
qoy cehennemde yansın.

dilərəm yaxdığın qədər
bir gün sən də yanarsan.

təbii bunlar da yetmez
hər ooooof deyə inləmən
ta ki ərşə dayansın…

İBADƏTİM

bir şeir düşsə saçlarından
düşsə ulduzlar uçlarından
və mən diləklər tutsam
ömrümü ömrünə calamazmıydım

ağladığında
nə qədər çirkin olduğunu bilirəm
açarmıydı dodağında təbəssüm
gəmzələrində bəyaz güllər
qoxarmıydı yasəmən
toxunmaya qıymadığın tənin

güldüyünü görüncə
bir bayram sabahı kimi
içim pırıl-pırıl
namazımda
niyazımda
ibadətimdə
adını hey anmazmıydı dilim

adını andım deyə
eşqə nadan biri
məsələn
Cüneyd-i Bağdadi kimi
qətlimə fərmanlar versə
ve o an qəlbim dursa
bir daha vurmamaq üzrə
içimə gömmezmiydim səni

eşqim
röyam
arzum
dodağımda gülüşüm
asılırsa üzün
düşər dodağıma hüzün

haydı gül desəm
mənim üçün gülərmisən.

Uyğunlaşdırdı Xatiə Fərəcli